برنامه کارورزی فرصت به تجربه گذاشتن آموخته ها، تعمیق تجربیات و توسعه شایستگی های حرفه ای را فراهم می کند. این فرآیند از مشاهده مسائل فیزیکی، آموزشی ،تربیتی وعاطفی آموزشگاه آغاز و به درس پژوهی در سطح مدرسه و کلاس درس جهت کسب مهارت های یادگیری مادام العمر و قرار گرفتن در چرخه حرفه ای ختم می شود. مطالعه مسئله های آموزشی/تربیتی در سطح کلاس درس و مدرسه زمینه ساز عمل مستقل حرفه ای معتبر و کسب تجربیات دست اول است. فرصت های یادگیری تدارک دیده شده باید امکان تلفیق نظر و عمل تربیتی را در موقعیت های واقعی، برای یافتن راه حلهای قابل دفاع )با پشتوانه نظری و پژوهشی( جهت پاسخ به مسئله های آموزشی/ تربیتی تدارک ببیند. در برنامه کارورزی دانشجو با درک مبانی نظری قادرخواهد بود تصمیمات اتخاذ شده در موقعیت های تربیتی/ آموزشی را با ارائه شواهدی از پژوهش ها/ یافته های علمی پشتیبانی نموده و نشان دهند که چگونه این تصمیمات در برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی برای حمایت از یادگیری دانش آموزان از پشتوانه نظری لازم برخوردار است. در کارورزی یک دانشجویان توانایی تحلیل موقعیت های واقعی و انطباق آن با یافته های نظری را کسب کرده و ظرفیت های حرفه ای خود را توسعه خواهند داد.

در کارورزی۴ از دانشجو انتظار میرود با تجربیات کسب شده، بتواند در نقش معلم به عنوان برنامه ریز درسی
)مجری فعال( حاضر شده و ضمن تحلیل برنامه درسی تجویزی، واحد یادگیری را برای پاسخ به نیازها، حل
مسایل یادگیری دانش آموزان طراحی، تولید، اجرا و نتایج آن را در کسب شایستگی های پیش بینی شده در
برنامه درسی، مورد ارزیابی قرار دهد. با توجه به ویژگی نظام برنامه ریزی درسی در ایران، تطبیق آن با موقعیت
های تربیتی، آموزشی و به منظور حفظ استانداردهای برنامه درسی این فرآیند با استفاده از رویکرد طراحی
معکوس تدوین می شود.